Jan Rurański odpowiada na proste pytania
Skąd słowo "herbata"?
Dlaczego polskie słowo "herbata" jest odmienne od większości określeń tego napoju na świecie? Najstarsza chińska nazwa napoju herbacianego wymawiana jest cza-i. Skąd wzięły się wszystkie azjatyckie, a także słowiańskie nazwy herbaty. Tak nazywają ją Rosjanie, Bułgarzy, Czesi, Serbowie. Hindusi wymawiają czhaj lub dżaj, Arabowie - szaj. Japończycy przejęli to słowo od Chińczyków jako tia i stąd pochodzi angielska nazwa herbaty tea oraz botaniczna łacińska - thea. Polska herbata, mówią językoznawcy, to zbitka słów łacińskich: herba, czyli ziele, i thea - herbata. Razem więc "ziele herbaciane". W Polsce widocznie dłużej niż w innych krajach sprzedażą herbaty zajmowali się aptekarze i stąd ta "apteczna" nazwa. Ciekawe, że naczynie do gotowania wody na herbatę nazwaliśmy czajnikiem, a do zaparzania - czajniczkiem. Jest to bliższe chińskiemu oryginałowi, choć na logikę powinniśmy mówić herbatnik.*
 |
| Źródło |
* Źródło: Kalendarz 2013, Patronat: Dilmah, Wydawca: Oficyna Wydawnicza Przybylik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz